روایت اول

پنجشنبه ی اول /حرم حضرت معصومه ( س) 

یک سری پسر شانزده هفده ساله از مدرسه آمده بودند حرم و معلمشان داشت برایشان حرف میزد که اگر موبایل هایتان را یک ساعت بگذارید کنار و عین آدم زیارت کنید اتفاقی نمی افتد بعد از اینکه گفت باید مراقب باشند همدیگر را گم نکنند. گفت حالا آقای احمدی دبیر پرورشی تان میخواهد برایتان روضه بخواند.آقای احمدی از زندگی نامه ی حضرت معصومه شروع کرد و بعد از اتمام آن روضه ی امام حسین و حضرت علی اکبر را خواند. وسط روضه یکی از پسرها پشت بلیزش را پایین تر آورد.طوری که دیگر مارک شورت اش پیدا نبود.

بعد از آن

پدرم میگوید:

"نباید به گذشته فکر کرد"

خواهرم میگوید:

"باید با مرگ مامان کنار بیاییم"

برادرم میگوید:

"مامانا هیچ وقت نمی میرند"

کاش میدانستم مادرم هم چه میگوید

اندوه

کاش کولوچه بودم

کولوچه گردویی...